Dag 5 Revelstoke - Sunwapta

Howdy Y’all,

De berenteller had deze morgen op 1 kunnen staan…..ware het niet dat we de beer gemist hebben….

Toen we vanmorgen rond 07:30 uur beneden kwamen, was Dean al druk doende om voor ons een heerlijk ontbijtje te maken. Hij had nog een half uurtje nodig en in de tussentijd voorzag hij ons van een bakje koffie. Onderwijl vroeg hij ons of we de beer ook hadden gezien gisteravond? De beer gezien? Wij fronzen onze wenkbrauwen…..jazeker….Kathleen was naar de film geweest en bij terugkomst loopt er een zwarte beer op een meter of 15 van haar vandaan. We hebben inderdaad wel de honden horen blaffen….Niet bij stilgestaan dat er een beer hier door de straten kan lopen. Vanmorgen vroeg schijnbaar nog een keer. De beren zijn zich aan het voorbereiden voor de komende winter en aangezien er hier in de buurt veel fruitbomen staan, komen ze daar op af. Balen dat we dat niet gezien hebben!

Het ontbijt maakt alles goed! Dean heeft ontzettend zijn best gedaan. We krijgen een bord voorgeschoteld met egss Benedict met wat vlees (gepocheerd ei met hollandaise saus), gebakken dobbelsteentjes aardappel met tomaat, een bakje yoghurt met vers fruit en granen). Het smaakt allemaal goed, hoewel we in de ochtend niet zo van de aardappels en dergelijke zijn. Hier kunnen we wel even mee door! Samen met Dean en Kathleen ontbijten we terwijl allerlei onderwerpen de revue passeren. Ze zijn heel gastvrij en oprecht geïnteresseerd in ons. Ze vertellen dat ze het altijd leuk vinden om met de gasten contact te hebben en vertellen dat ze eigenlijk zo’n beetje het roer hebben omgegooid. De B&B beheren ze voor iemand die zich bezighoudt met de paardensport. Ze wonen zelf ook in de B&B waar ze niets voor hoeven te betalen. Ze zorgen dat het huis wordt onderhouden. Leuk om op deze manier in contact te komen met Canadezen. Nadat we nog een selfie nemen met hen, nemen we afscheid en rijden om 09:30 uur weg.

Vandaag staat de langste rit van deze reis op het programma met 400 km voor de boeg. De benzinetank zit weer vol, dus we kunnen voorlopig door. Eerst moeten we een aardig stuk terug van waar we vandaan komen. Het is redelijk rustig op de weg, maar nu valt het nog meer op dat er hier ook ontzettend veel aan de wegen wordt gewerkt. Om de haverklap komen we borden en signalen tegen dat er vaart vermindert moet worden. Het valt nu meer op omdat we een langer stuk achter elkaar aan het rijden zijn, denk ik. Over de eerste 230 km doen we zo’n 3 uur. Op zich geen probleem, we hebben de tijd, we hebben de pech dat het uur dat we gister hadden gewonnen, nu weer inleveren. Rond 13:30 uur arriveren we bij onze eerste stop. Herbert Lake, een mooi groot meer, maar door het mistroostig weer valt het tegen. Het weer is vandaag zo wie zo niet op onze hand. De afgelopen dagen hebben we redelijk veel geluk gehad, vandaag is het voornamelijk donker en grijs en redelijk veel regen. Natuurlijk laten we ons daardoor niet uit het veld slaan!

Op naar het volgende punt, Hector Lake. Een uitkijkpunt langs de kant van de weg. Met het blote oog is het beter te zien dan op camera. Een mooie uitkijk op het meer met op de achtergrond de giga bergen, waar je nog stukken gletsjer ziet liggen. Heel bijzonder om te zien. Dit is ook bij het volgende uitzichtpunt te zien, Crowfoot Glacier (deze maakte vroeger deel uit van een 5km2 groot ijsveld, door de stijgende temperaturen heeft het ijs zich terug getrokken en is er een hele uitloper verloren gegaan).

Bij Bow Summit- Peyto Lake parkeren we de auto en eten snel wat. Ondertussen is het gaan regenen. We hebben onze regenjacks in ieder geval niet voor niet meegenomen…..Hier lopen we een kleine trail naar de bergtop op 750 meter. Een aardige klim, maar ondertussen zijn we er al goed in getraind! Bovenaan de top worden we beloond met een prachtig uitzicht op het Peyto Lake.

Via de prachtige weg Icefields Parkway rijden we door richting Jasper. Deze weg wordt als een van de mooiste van Canada gezien, en dat geloof ik graag! Helaas kunnen we door de laaghangende bewolking vaak niet de mooie bergen zien.

Onze laatste stop is bij het Columbia Icefield. Dit is het grootste ijsveld van de Rocky Mountains. Het is zo’n 325km2 en is tussen de 100 en 365m dik. We willen deze bezoeken met een snowcoache (enorme bus die gemaakt is om over gletsjers te rijden). Ook willen we nog de Skywalk doen. Dit is een soort van  halfronde loopbrug met een glazen bodem. Aangezien het weer niet mee zit en het al redelijk laat is, besluiten we om een kleine tocht te voet naar de gletsjer te maken. We kunnen er dan niet op, maar staan er dicht bij. Ook hier is het flink klimmen en natuurlijk aardig koud. Onderweg zien we borden met de jaren waarop de gletsjer op dat moment lag. Hieraan kunnen we zien dat hij al een heel stuk kleiner is geworden….

We hebben hierna nog een km of 50 te rijden naar ons eindpunt van deze rit, Sunwapta Falls. Hier overnachten we in Sunwapta Falls Rocky Mountain Lodge. We dineren in het aangelegen restaurant. Het smaakt verrukkelijk!!
Wat hebben we het toch goed!!

So long folks!!