Dag 4 No King Today

Howdy y'all,

Nog voordat de wekker kan afgaan, ben ik al wakker. Voor de verandering eens een keer eerder wakker dan Dick, die ligt nog op één oor. Normaal gesproken is hij de vroege vogel, maar gister waren we bij terugkomst in het motel allebei eigenlijk wel erg moe.
We hebben de nacht goed benut en zijn weer klaar voor een nieuwe dag!
Rond 07:00 uur rijden we dan ook al richting de Ihop voor een ontbijt. Helaas voor ons...bij aankomst staan er al een aantal mensen voor de deur, die nog gesloten is.
Dan wordt het Denny's. De waiter is al druk met bestellingen opnemen en serveren, het is er al aardig druk. He turns is hand er niet voor om...het gaat allemaal even vloeiend en soepel. Even later kunnen we aanvallen. Na nog wat broodjes te hebben gescoord bij the Smit's Supermarket rijden we snel verder. We hebben weer genoeg op het programma staan!
Dick heeft de nodige reisverslagen van andere reizigers gelezen en ook door zelf te surfen op het internet heeft hij weer twee mooie trails voorbereid!Dick is the driver of today, gelukkig, want we gaan weer flinke stukken dirt road rijden! Dat hoort er vaak bij als je wat bijzonders wilt zien.
We nemen de IS 25 South, die we verlaten bij Bernalillo. Vanaf hier rijden verder op de US 550 North. We willen miles maken om op tijd te kunnen beginnen aan onze eerste trail. Voor we daar zijn, dus eerst de nodige miles dirt road in Ah-Shi-Sle-Pah Wilderniss.

Een gebied in Navajo Nations land. Na de ervaring van vorig jaar is deze weg wel goed te berijden, with two fingers in the nose!
We komen weinig andere weggebruikers tegen. Rond 11:30 arriveren we bij de parkeerplaats waar we met GPS de Valley of Dreams trail gaan lopen. De temperatuur is nog aangenaam, zo rond de 20 graden met wat wind. We eten nog wat en beginnen daarna aan de wandeling. Voornamelijk door wat laag begroeid terrein met los zand komen we al vrij snel bij de eerste hoodoos. Bijzonder en fragiel! Sommige staan op het punt in één te vallen, andere zijn al door weersinvloeden in elkaar gestort. Van dichtbij zie je hoe bijzonder deze segmenten op elkaar staan. Het blijft awesome! Ook omdat we hier weer zowat als enige rondlopen! We zien en even spreken een Amerikaan uit Arizona en verder prachtig mooie wilde paarden! Zo lopen we een aardig stuk door dit gebied en zien de meest bijzondere vormen voorbij komen, waaronder ook de Alien Throne.

Ook hier zijn de verschillende kleurschakeringen weer aanwezig.

Op onze weg terug naar het beginpunt komen de wilde paarden vlak langs ons gelopen en kunnen we zo nog beter aanschouwen! Hoe mooi kan de natuur zijn!

Bij terugkomst bij de auto zien we dat we een wandeling van 6 km gemaakt hebben, waar we zo'n twee uur over hebben gedaan. Zeer tevreden en blij stappen we in en maken ons op voor de rit naar het volgende begin punt voor trail nummer twee, King of Wings.
We pakken de draad op de dirt road weer op. De rit gaat voorspoedig en na een 20 minuten zien we de windmolen waar we moeten parkeren, we zijn er bijna. Maar zo'n 500 meter voor het einde krijgen we een signaal op het dashboard van de auto.....tire pressure is low....nee hè...not again! En jawel ... de linker achterband is zo goed als leeg! Wat nu? Geen kip te bekennen, net op een smal stuk weg...in eerste instantie bedenken we dat we het reservewiel eronder moeten gaan leggen. Maar we are not for one hole to catch...Dick heeft vanuit Nederland een compressor meegenomen om evt banden te kunnen bijvullen...dit gaat via de draaiende motor en sigaretten aansluiting. Hier denk je natuurlijk niet zo één, twee, drie aan om mee te nemen...maar wij hebben helaas al vaker met dit probleem moeten dealen...dus eerst maar eens proberen om wat lucht in de band te krijgen.
En wonder boven wonder, lukt dat ook nog. Weliswaar niet de benodigde hoeveelheid, maar toch voldoende om te proberen op de wat bredere dirt road te komen. Om even een beeld te scheppen...normaal moet er 40 psi in de band zitten, we krijgen er rond 18 psi in. Dit voornamelijk doordat het redelijk lang duurt voordat we dit bereiken en de compressor wordt aardig heet. We komen op de bredere weg en sluiten de compressor wederom aan om nog wat meer lucht in de banden te krijgen. Zo proberen we naar de US 550 te komen. Dat is nog zeker 15 miles! Door meerdere keren de compressor aan te sluiten, komen we op de snelweg! Voordat we deze opgaan, vullen we nogmaals bij en proberen zo de 30 miles te overbruggen naar onze eindbestemming in Bloomfield. Ik kijk onder het rijden of er in deze plaats een Tire Center is gevestigd. Dat blijkt het geval, zelfs meerdere. Met nog een tussenstop met vullen komen we uiteindelijk aan in Bloomfield. En zowaar vlak bij ons motel zit Kachina Tire Shop. Net voor sluitingstijd, rond 16:40 rijden we voor de deur. Een hele vriendelijke jongeman staat ons te woord en twijfelt geen moment om ons te helpen! De auto wordt omhoog gebracht, band eronder uit en binnen 20 minuten zit hij er gemaakt weer op! Er bleek een punt van een scherpe steen in gezeten te hebben...wat een pech. Voor $15 zijn we geholpen. Met een flinke tip kan hij het weekend in.

Teleurgesteld dat we de trail niet hebben kunnen lopen en zien, maar blij dat we goed en snel geholpen zijn, checken we later in bij Super 8 by Wyndham. We zijn wel toe aan een lekkere versnapering en besluiten een drankje en hapje te gaan eten bij de plaatselijke Chinees.
 Dat heeft ons goed gedaan! We kunnen morgen weer verder, gewoon zoals gepland, en daar zijn we blij en dankbaar voor! More to come!!