Dag 11 Road Closed

Howdy y'all,

De smerige vislucht is in twee uur weggetrokken, gelukkig! Dankzij het apparaat dat is weggezet in onze kamer. We hebben goed geslapen, sinds ons vertrek vanaf Schiphol, weer eens in een eenpersoonsbed.
Een queensize bed, niet het aller grootste maar groot genoeg. We hebben voornamelijk kamers met twee tweepersoonsbedden, heerlijk is dat op zijn tijd!
We maken gebruik van het ontbijtbuffet van het motel vandaag. Na afloop videobellen we nog even met het thuisfront, pakken onze spullen en gaan dan weer op weg. We gaan weer een paar mooie routes rijden, maar willen eerst weg uit de drukte van Springville. We zitten vlakbij de snelweg en het is al een drukte van heb ik jouw daar. Broodjes voor onderweg kopen we wel in een volgend stadje/dorp.
We zijn goed en wel vertrokken als Dick erachter komt dat de Mirror Lake Byway (bergroute) die we willen gaan rijden, blijkt afgesloten te zijn. Dit vanwege nog veel sneeuw en smeltwater dat van de bergen af komt. We willen op de route ook stoppen om een trail te gaan lopen, maar ook dat kan helaas niet door gaan. Nog voor we via de US 189 North de bergen in gaan, stop ik de auto op een parkeerplek naast deze weg. We balen verschrikkelijk en zijn teleurgesteld.
Het zou echt mooi zijn! Maar Dick moet op de telefoon een alternatief gaan zoeken, hoe en wat nu te doen. Op zo'n klein schermpje valt dat natuurlijk niet mee en gelukkig hebben we dan nog internet! Het aangeschafte USA simkaartje komt goed van pas!
Een half uur later heeft hij wel wat mogelijke opties gevonden, maar besluiten we eerst maar voor de broodjes te gaan.
We vinden een Smit's Supermarket in Heber City. Op de parkeerplaats van deze supermarkt wordt de zoektocht verder gezet. Uiteindelijk lukt het om een andere route en trail te vinden. Via Heber City zijn we in Midway de bergen ingereden, omgeving Park City.

 De weg begint direct met flinke stijgingen en even later komen de switch backs ook around the corner. Menig wielrenner zien we hier trappen of zijn leven ervan af hangt. Petje af hoor! De weg naar boven is lang en steep! Volgens mij is dit wel te vergelijken met een bergetappe uit de Tour de France.
Hoe hoger we komen, zien we ook steeds meer prachtige chalets en hotels verrijzen. Tot we uiteindelijk belanden in een ski gebied en we ons wederom afvragen, zitten we nu in Zwitserland of America? Nu nog de auto parkeren en het begin van de trail. We staan voor de ingang van een parkeergarage, hoog in de bergen. De hotels die eromheen liggen maken hier gebruik van. Toch blijkt het bij navraag bij de Vallet parking een openbare garage te zijn. We parkeren de auto, smeren de broodjes voor onderweg en lopen een stukje naar wat wij denken het begin van de trail.
We belanden bij een aantal ski liften die onder andere ATB en mountainbikes met de fietsers maar boven brengt. Op het grasveld ervoor staan loungestoelen in het zonnetje opgesteld. Veel sportieve mensen zijn hier in de weer. Het doet gezellig en relaxed aan. Het doet ons ook denken aan het plaatsje Whistler waar we een aantal jaar geleden zijn geweest. Ook een wintersport gebied.

Rond kwart voor 12 beginnen we aan de Silver Lake trail.  We zitten op 2450 meter hoogte. Het is prachtig weer, niet al te warm. We hebben onze jassen voor de zekerheid maar aangedaan, maar die kunnen al redelijk snel uit. Het pad gaat wederom steep omhoog, beginnend in het bos. De fietsers zien we op het pad naast ons te keer gaan en verdwijnen dan ook in het bos om later weer met volle vaart langs te razen. De paden zijn gescheiden, dus hebben we geen last van elkaar! Verderop lopen we het bos uit over een stuk open grasland...

Dit is in de winter de ski piste. We kijken rechts omhoog en links het diepe dal in met in de verte Silver Lake. Dan lopen weer een stuk bos in om daarna weer een andere ski piste over te steken. Dit doen we wel een aantal keer en alles steeds verder de hoogte in. Zodat we op een gegeven moment ook nog langs stukken bedekt met sneeuw wandelen. We komen ook genoeg mede wandelaars tegen. Er zijn er op de terugweg, anderen zijn op weg naar de top, net als wij. Het laatste gedeelte van de trail is het zwaarste. We moeten flink aan de bak en nemen ook regelmatig een pauze om op adem te te komen! Twee uur later staan we boven op 2850 meter met prachtige uitzichten! De fietsers komen hier ook aan om aan de afdaling te beginnen en mensen die op een makkelijkere manier de top willen bereiken. We pauzeren hier een half uurtje om daarna aan de afdaling te beginnen, daarbij weerstaan we de gedachte om de stoeltjeslift te nemen!

De afdaling gaat uiteraard weer wat sneller, maar vergt ook veel energie. We zijn blij met de hikestokken die we hebben meegenomen. Ze komen zo goed van pas! Door soms zo steile afdaling op losse steentjes en grind, houden ze ons op de been. Vijf kwartier doen we erover om terug bij het begin te komen. En we zijn blij dat we er zijn! De 7,5 km lange wandeling was weer de moeite waard en een mooi alternatief!! Het valt uiteindelijk toch weer op zijn plaats.
Via de kortste en snelste route rijden we naar de IS 80 East richting Cheyenne. Het zit ons mee, want de IS 80 West richting Salt Lake City is afgesloten.... Net voor onze afslag rijden we de Equality State (vanwege gelijke rechten die vrouwen al vroeg kregen) of wel Wyoming binnen.
Rond 17:00 arriveren we bij Travelodge by Wyndham te Evanston. Een beetje een gedateerd motel, heel wat anders dan afgelopen nacht. De kamer kan ermee door, dat komt ook wel weer goed! We eten een hapje bij Jody's wat ook weer een bijzondere ervaring is. Het interieur ziet er een beetje uit als van een fastfoodketen, zonder de zitjes in de wat afgeschermde hoekjes. Dit is meer een open ruimte met tafels is rijen opgesteld. Naarmate we er zitten, wordt het steeds drukker met voornamelijk plaatselijke bevolking, merken wij op.

We komen op tijd terug bij onze kamer. We laten de buitendeur nog even openstaan zodat we nog wat kunnen meepikken van het mooie weer, en zien de herten vlakbij grazen.

More to come.....