Dag 9 Wet Feet

Howdy y'all,

We zijn laat wakker! Nou ja laat.... voor onze doen fan. Het is 06:30.... natuurlijk nog best vroeg. We gaan toch aan de slag en beginnen aan ons dagelijks ritueel. We gaan deze morgen ontbijten bij de diner waar we in 2016 ook al eens geweest zijn, Moab diner. Want ja, we zijn hier al eens vaker geweest!
 

 Er is hier in de omgeving zoveel te zien en te doen. En daarbij heeft het plaatsje ook nog eens genoeg keus om een hapje te eten en drinken. Wat ook nog eens een fijne bijkomstigheid is, de diner is gelegen tegenover ons motel. We stappen onze kamer uit en lopen in 2 minuten naar de eetgelegenheid. Er zitten al een aantal gezelschappen te eten. We zijn mooi op tijd, want na ons begint het drukker te worden. De bediening is vaardig en snel. We kunnen snel van ons ontbijtje genieten. Het is altijd weer leuk in zo'n "ouderwetse diner in modern jasje" te eten. Als onze buikjes weer gevuld zijn en we afgerekend hebben lopen we terug naar onze kamer. Dick gaat nog even zoeken naar trails die we vandaag kunnen gaan doen. Gisteravond is hij er ook mee bezig geweest. Hij heeft er wel een paar op het oog...nog even puntjes op de i zetten. Het is hier momenteel erg warm ( in de vroege ochtend al 25 graden) en daar moeten we ook wel rekening mee houden. Voor het goed zijn, zouden we als we een wat langere en/of zwaardere trail willen doen, al vroeg moeten beginnen. We gaan er één doen, hier vlakbij in de buurt. Nadat we onze boodschapjes hebben gedaan, rijden we er in nog geen kwartier naar toe. Na een klein stukje op de onverharde weg parkeren we bij Mill Creek Trailhead. Hier gaan we beginnen aan de wandeling. Bij het uitstappen van de auto voelt het al goed warm en heet aan. We treffen de nodige voorzorgsmaatregelen. Goed insmeren, voldoende eten en drinken mee, hoed/pet op. De hike stokken hebben we deze keer niet nodig, als het goed is. De GPS staat aan, zodat we weten hoe we moeten wandelen. Zoals de benaming van de trail al doet vermoeden, wandelen we langs een beek. Soms wat breder, dan wat smaller, maar er zit voldoende stroming in! Al vrij snel na de start moeten we de beek oversteken. Het is er niet diep, maar diep genoeg om tot over onze enkels in het water te staan. We proberen nog te kijken of het op een andere plaats gaat lukken om droog over te komen, maar dat zit er niet in. We accepteren dat we natte voeten gaan krijgen en lopen door het ondiepe water naar de overkant. Af en toe moeten we wat over rotsen en gesteente klimmen, en dan ineens zie je tussen de rotsen, groene bomen en planten een zonnebloem staan!

Hoe bijzonder is dat! Merendeels lopen we over losse zandpaden, langs de beek. Meermaals moeten we de beek wederom oversteken om het pad verder te kunnen volgen. De schoenen, sokken en voeten blijven nat. Wat op zich ook weer niet heel vervelend is met deze hitte! Het is een leuke en gevarieerde trail waar we voldoende schaduwplekken tegen komen en die niet het uiterste van onze kunnen vraagt. Je kunt ook zien dat als er hier veel regen valt hoe hoog de beek kan komen en met wat voor geweld dat zal gaan. Bij de zijwanden van de rotsblokken zijn de uitstulpingen weggeslepen. Bij diverse bomen zien we wat er zoal met het water wordt meegesleept en uiteindelijk achter bepaalde obstakels blijft hangen. Dat moet met veel geweld gepaard gaan!

Na twee uurtjes wandelen komen we aan het eind van de trail bij een wat diepere pool en lage waterval. Voor het goed zijn, moeten we hier nog een klein stukje door, maar we ontdekken niet hoe je dat het best kunt doen. De enige optie is door het wat diepere water oversteken, langs de zijkant van de scheve rots te proberen te klauteren. Met een klein duwtje van mij lukt het Dick om erop te komen, na een eerste poging, die bijna fout afloopt en hij met zijn hele hebben en houwen in het water valt. Gelukkig kan ik hem op de been houden. We moeten er om lachen. Dick gaat het kleine stukje verder, ik blijf achter om hem bij terugkomst te helpen. Tien minuutjes later is hij terug en kunnen we aan de terugweg beginnen. Naarmate we verder richting het beginpunt komen, wordt het drukker met mensen die op verschillende punten met handdoekje en voeten in het water aan het genieten zijn. Er zijn er zelfs bij die met opblaasbanden aan komen wandelen. Wij wandelen op ons gemakje verder terug. Rond het middaguur komen we aan bij de auto. Die heeft in de volle zon gestaan en is dus aardig opgewarmd! We doen onze schoenen en sokken uit, maken ze schoon en hopen dat ze snel weer opgedroogd zijn. Met slippers en andere schoenen en na wat koel water te drinken, stappen we in de warme auto en gaan op weg naar een plek om onze broodjes te eten.

Dick heeft nog een mooi plekje in gedachten waar hij vorig jaar heeft gezeten toen hij op solo reis was. Het is vlakbij, een kwartier rijden, en we kunnen onder overdekte picknicktafels aan onze lunch gaan beginnen. De natte schoenen en sokken worden in het zonnetje gezet en wij settelen ons bij wat andere mensen. We ontmoeten een stel uit Los Angeles. Hij is met een drone aan de gang en even later zitten we tijdens het eten volop te kletsen over van alles en nog wat. Na een tijdje gaan zij weer verder en raken we aan de praat met een gezinnetje die woonachtig zijn in Oregon. Oorspronkelijk komen ze uit Australië (Sidney) en wonen nu zes jaar in de States, maar binnenkort gaan ze terug naar Australië. Leuk om ook hun verhalen en ervaringen te horen. We nemen afscheid en vervolgen onze weg. We hebben al besloten dat we het vandaag ook wat rustig aan gaan doen. We houden het bij de trail die we vanmorgen hebben gelopen en rijden naar Green River. We hoeven er niet ver voor te rijden, een goed half uur later, rijden we het plaatsje binnen. Voor we inchecken bij het motel, rijden we nog een afgelegen weg op om wat van de omgeving te zien. Het is een rustige goed geasfalteerde weg die langs, hoe kan het ook anders, the Green River, loopt. Bij Swasey's recreation Area parkeren we de auto en lopen naar een klein strandje. The Green River stroomt hier met volle kracht voorbij! De voorbij varende kano's moeten aardig bijgestuurd worden om de tocht voort te zetten. Op een groep jongelui na is het uitgestorven, maar het ziet er een leuke plek uit om verkoeling te zoeken.

We kiezen ervoor om de weg niet verder door te rijden, maar terug te gaan en ons te gaan melden bij Super 8 by Wyndham. Dit motel beschikt over een zwembad, dan wel overdekt, maar we hebben we even zin in een verfrissende duik.

De schoenen worden een stukje onder de achterbumper van de auto in het zonnetje gezet, wij zetten de spullen op de kamer, verkleden ons en zitten binnen no time in the pool!

Wat kan dat toch zalig zijn, na een warme intensieve dag! Dit keer zijn we heerlijk vroeg. We gaan eens op tijd eten! Vlakbij zit Tamarisk Restaurant.

We doen het eens op zijn Amerikaans.....we pakken de auto om nog geen mile verder hem te parkeren, we zijn er! Dick is hier al eens eerder geweest en weet dat ze gegrilde zalm op het menu hebben staan. Ik weet al wat ik ga eten! Het eten smaakt heerlijk! Wat een genot! We hebben de dag weer goed benut en kunnen deze met een tevreden en goed gevoel afsluiten! More to come....