Wonderful West Fork

Good morning everybody,

Heerlijk geslapen deze nacht! Na nog even wat naar de tv te hebben gekeken en wat sirenes door de straat gehoord te hebben, viel ik al snel in slaap. Bij Dick was het licht al eerder uit. We zijn al weer vroeg uit de veren en gaan weer een keertje een ontbijtje eten op locatie. Het is om de hoek van ons hotel bij Mike & Ronda's the Place. Het is nog voor zevenen en toch zitten er al best wat mensen binnen. We krijgen de gebruikelijke grote mok met koffie, die ze tussentijds nog bijvullen als je niet snel genoeg bent om het af te slaan. Voor Dick staan de pancakes op het menu voor mij French toast, mijn favoriet. Het smaakt goed. Voorlopig hebben we even genoeg om op door te gaan. We betalen en lopen weer terug naar het hotel, waar we alles weer in de auto verzamelen en op pad gaan voor vandaag. Even tanken en boodschappen doen en dan on the road again. Het is maar een half uurtje rijden naar onze eerste stop. We parkeren de auto en willen de betaling doen bij de entree. Het kantoortje is gesloten en aan de buitenkant staat aangeplakt dat de trail vandaag is gesloten. Het zal toch niet waar zijn hè. Een paar andere dames zijn al aan het bellen wanneer er een auto stopt met de mensen erin die vertellen dat we de trail wel kunnen lopen. Zij zijn vrijwilligers die hier het entreegeld innen. Pfff gelukkig, we kunnen the West Fork trail gaan lopen. Het is een wat langere trail waar we wel een aantal uurtjes zoet mee zijn. Het weer is in ieder geval ideaal! Veel bewolking waar het zonnetje af en toe doorheen probeert te breken. Temperatuur rond de 18 graden. Met voldoende water en wat te eten beginnen we aan de wandeling. En die is prachtig! We lopen voornamelijk door bosachtig gebied langs de Oak Creek die we regelmatig moeten oversteken. Op deze oversteekplaatsen lopen we over de keien die in het enkelhoge water liggen. De ene keer wat omhoog klimmend de andere keer weer wat naar beneden lopend. De prachtige rotspartijen steken hoog boven de bomen uit. Op sommige punten hebben we de mooiste uitzichten met het water, groen en de prachtig gekleurde rotsen. Een geweldige trail waar we van begin tot eind van genieten. Aan het eind loop ik nog even met de blote voeten door het laagstaande water. Het is heerlijk! De terugweg gaat over hetzelfde pad. Ondanks dat het dezelfde omgeving is, merk je dan toch weer andere dingen op. Zo nu en dan spreken we de mensen die we tijdens de wandeling regelmatig terug zien. Dan staan wij weer even de boel te bewonderen en op een andere plek staan zij weer even stil. Zo staan we op een gegeven moment de hele wereldproblematiek te bespreken met een paar Amerikanen. Wel mooi om te horen hoe zij over dingen denken en vaak blijkt dan dat we er allemaal wel redelijk hetzelfde over denken. We worden regelmatig aangesproken op ons accent. Vaak denken mensen dat we uit Duitsland komen. Als we vertellen dat we Nederlanders zijn en hoeveel we al gezien hebben van hun land, vinden ze het awesome. Altijd leuk om even een babbeltje te maken. Bij terugkomst bij de auto maken we daarom ook maar gelijk gebruik van de picknick tafel die tegenover onze auto in het bos staat. Het is nog steeds droog hoewel we de lucht boven ons wat donkerder zien worden. We moeten een beetje haast maken, maar redden het op een paar druppels na om de lunch af te maken. Vanaf hier rijden we de prachtige route verder naar Sedona. De ene rotspartij nog groter en mooier dan de andere en ze volgen elkaar in rap tempo op. Ik kijk mijn ogen uit! Moeder natuur is onbeschrijfelijk mooi! Een klein half uurtje later rijden we het toeristische plaatsje Sedona binnen. Het ziet er gezellig uit, maar wij rijden door naar onze volgende uitdaging the Devil's Bridge via Mescal Trailhead. We hebben er zin in om die te gaan lopen, maar zien de lucht grijzer en donkerder worden. We twijfelen of we eraan moeten beginnen. De meest donkere wolk lijkt aan ons voorbij te gaan. We nemen de gok in de hoop dat we de bui ontlopen. En in het begin lijkt het ook goed te gaan. We kijken regelmatig naar boven, maar dan horen we de eerste donder. De flitsen komen niet veel later. We vertrouwen het toch niet en besluiten in rap tempo terug te lopen. Bij aankomst bij de auto is het nog steeds droog, maar de lucht is grijs, donker en we kunnen de bergen in de verte amper zien. We wachten het nog even af, maar al snel beseffen we dat het vandaag niet meer gaat gebeuren. Het lijkt ons een goed alternatief om dan maar even het stadje in te gaan. Eenmaal onderweg hier naar toe komt de regen met bakken uit de hemel. De ruitenwissers kunnen het amper aan en we zien de waterplassen op de weg binnen no time groter en groter worden. Het stadje inlopen heeft nu ook geen enkele zin. We besluiten om richting ons motel te rijden. We rijden hiermee de grootse buien uit en niet veel later is het al weer zo goed als droog. Voordat we bij het motel zijn, pikken we dan maar gelijk een bijzonder gebouwde kerk mee, die op de route ligt. Hij staat in een wat achteraf gelegen gebied, wat hoger in het landschap tussen verschillende rotsformaties. Een bijzonder bouwwerk in een prachtig gebied! Geweldig! We brengen een bezoekje aan de kerk en steken een kaarsje aan voor onze overledenen. Vanaf hier is het nog maar een klein eindje rijden naar ons motel. Het is inmiddels tegen vijven als we de auto parkeren bij Muyawki Inn Sedona. Dit betekent house of the Hopi House of the Rising Moon. Dat gaat hier vanavond en vannacht wel goed komen, heb ik het idee.....