Dag 8 A Day To Remember

Howdy y'all,

De apparatuur is weer opgeladen, net als wij. Nou ja, Dick was veel te vroeg wakker en kon maar moeilijk verder de slaap vatten. We starten langzaam op. We vullen de auto weer volgens protocol en rijden naar Kendal Mountain Cafe.

Hier beginnen we de dag met een heerlijk ontbijt! De koffie wordt zoals gebruikelijk zowat bijgevuld waar je bijzit. Ik bestel de French toast. Toch wel één van mijn favoriete gerechten. Dick houdt het bij twee eitjes, over easy, met bacon en gebakken aardappeltjes. Normaal gesproken zeggen we altijd dat de patatoes achterwege mag blijven. Deze keer maar eens niet....ze smaken heerlijk! En dat op de vroege ochtend!
Bij het wegrijden in Silverton is het 4 graden, een strak blauwe lucht met volle zon. Onze flesjes water zijn nog goed koud gebleven. Daar zijn we blij mee, want het enige minpuntje van het motel was dat ze geen ice  machine hadden staan, waar je normaal gesproken een emmertje ijs kunt halen voor de koelbox.
We rijden een stukje terug over de Million Dollar Highway richting Montrose. Het volgende hebben we op internet gevonden waarom deze weg zo wordt genoemd:

The canyon-clinging stretch of spectacular roadway between Silverton, Durango and Ouray is called “The Million Dollar Highway” either because it cost so much to build, the amount of gold ore that remained in the roadway's fill or the figurative price for those amazing San Juan Mountain views.

Het is in ieder geval een prachtige weg met schitterende uitzichten. Bij het langzaam ingaan van een U bocht, denken we aan de kant van de weg een bruine steen te zien, maar wanneer Dick beter kijkt, lijkt het toch een dier te zijn. Het is nog heel rustig op de weg, dus een klein stukje verder draaien we de auto en rijden naar de plek terug. Het is een marmot. Ik kan vanuit het raampje foto's en een filmpje maken. Het lijkt alsof hij niet meer leeft, maar plots maakt hij toch een kleine beweging. Hij blijft gewoon rustig zitten. Hoogstwaarschijnlijk is hij zichzelf aan het opwarmen aan de weg. We laten het diertje zijn gang gaan en rijden naar even verderop.

We stoppen bij het uitzichtpunt Switzerland of America. Het geeft een mooi uitzicht op de bergen en het plaatsje Ouray.

Verderop parkeren we bij Box Canyon Falls. Een klein parkje, mooi aangelegd waar we via een goede boardwalk tot dichtbij de waterval kunnen komen.
Met een overweldigende kracht komt het water naar beneden vallen! Het lijkt wel of de hele oceaan er in een keer doorheen komt. Bijzonder!

De Evening Grosbeak (prachtige vogel) en chipmunks krijgen we er gratis en voor niets bij! We zijn aangenaam verrast en zijn blij dat we er gestopt zijn.

We vervolgen onze weg naar Montrose om te tanken en boodschappen te doen. De temperatuur is ondertussen al weer aardig opgelopen en zit nu rond de 19 graden. We hebben onze dagelijkse broodjes weer gescoord zodat we rond 11:30 onze weg kunnen vervolgen. We rijden richting Delta om vervolgens Gateway CO 141 te gaan volgen, dit is wederom een prachtige route genaamd Unaweep Tabeguache Scenic Drive.
Verschillende landschappen trekken aan ons voorbij...dor graslandschap met lage begroeiing, vervolgens weer een oase van groen om daarna in het rode gesteente te belanden. In de oase van groen, een prachtige vallei nuttigen we onze lunch bij een point of interest. Hier staan vaak borden met interessante informatie over iets wat in dat gebied is geweest of gebeurd. In dit geval informatie over de indianen hoe ze zij verdreven en specifiek de Utes stam, en Chief Ouray.
 

Verderop  maken we  nog een tussenstop bij the Palissade in Gateway. Een prachtig mooie rode rotsformatie die hoog boven de grond de hoogte in gaat. Deze bevindt zich samen met nog andere prachtige formaties op het grondgebied bij het automuseum en resort. Het ziet er allemaal zeer luxe en mooi aangelegd uit. De groene grasvelden steken mooi af bij het rode gesteente.
 

Vanaf hier gaan  we een dirt road op, John Brown Canyon, 4.4 road. Aan het begin worden we gewaarschuwd vanwege very steep road ...OMG!
Gaan we dit echt doen? De vrij brede weg begint makkelijk, wat grind en verder goed te berijden.
Dit gaat vrij lang zo door met regelmatig redelijke stijging. Maar de auto doet het heel goed, no dirtyness in the air...Zo nu dan komen er kleine hobbels en wat grotere steentjes en wordt de weg wat smaller. De stijgingen zijn goed te behappen en gedurende de rit blijft alles easy going. We rijden omhoog door het gebergte en meer dan aan weerszijde hoge rotspartijen valt er niet te zien. Als dat zo blijft is het een beetje jammer, het is de bedoeling dat we prachtige uitzichten te zien krijgen. En of we die te zien krijgen! Eenmaal hoger en op het plateau, komen de uitzichten in ons vizier. We zien weer de besneeuwde toppen van mountains. Op Google Maps blijkt het om Mountain Waas te gaan. Het is hier boven ook weer prachtig groen! Tevens rijden we hier de staat Utah in, Beehive State. Toch een goede zet geweest om deze weg te nemen, ondanks dat het misschien niet de snelste route is.

We maken korte stops om wat foto's te maken en na een tijdje op het plateau te hebben gereden verandert de dirt road weer in een goede verharde weg. Tevens zien we bij dit punt, een toeristisch informatie bord waar we uitstappen om van een geweldig scenic view te genieten! Blijken er hier ooit vroeger dinosaurussen te hebben geleefd, de voetafdrukken zijn nog te zien in de grond. Dit alles wordt op informatieborden verder uitgelegd. Een onverwacht verrassend leuke bijkomstigheid.
 

De weg naar beneden gaat een stuk vlotter. We rijden langs de wegen aan de voet van zo kolossale canyons, dat is niet te beschrijven. Woorden schieten te kort. Daarbij de stromende  Colorado rivier, die met grote snelheid door het landschap slingert en waar meerdere gezelschappen aan het raften zijn, geweldig! Voordat we onze eindbestemming Moab binnen rijden, zien we de imponerende Castleton Tower staan. Wederom een geweldige rode rotsformatie in een prachtige omgeving te vergelijken met Monument Valley. Het is te onbeschrijfelijk mooi, moeilijk vast te leggen op foto. Je moet het eigenlijk met eigen ogen zien en ervaren!

Niet veel later rijden we Moab binnen en kunnen we een heerlijke duik gaan nemen in het zwembad van Hotel Moab downtown. We checken in. Gezien de temperatuur die wordt aangegeven, 34 graden, is een zwembad geen overbodige luxe nu! Voor we het zwembad induiken zien bij de receptie een informatieblaadje liggen. Het gaat over the Elm seed bug....een klein vliegend beestje dat verder geen kwaad kan, maar die wel veel aanwezig zijn.

Buiten merken we er weinig van, maar in de kamer zien we er al diversen dood bij het raamkozijn liggen. We vermoeden dat ze met bugspray hebben gespoten. Voor deze zekerheid houden we onze tassen en koffers goed gesloten. Even niet mee bezig zijn, tijd om bij te komen in en bij het zwembad!
 

We verblijven hier een uurtje om daarna een verfrissende douche te nemen en een kleine wandeling naar Moab Brewery te maken. Hier eten en drinken we wat en nemen deze mooie dag nog eens met elkaar door!

Het was weer een bijzondere! More to come.....