Dag 7 Jasper

Howdy Y’all,

Om 10:15 uur hebben we een afspraak bij de RV parking vlak bij ons hotel gelegen. Deze morgen  staat namelijk een sportieve activiteit op het programma, we gaan raften…. Nog nooit gedaan in ons leven, we zijn erg nieuwsgierig.

We zorgen dat we op tijd op de afgesproken plek staan en al snel zien we een blauwe schoolbus met daarachter raftboten de parking op rijden. Er stappen een paar jonge honden uit, die eruit zien alsof ze er veel zin in hebben. Zo te zien een hoop gein en gekkigheid onder elkaar. Je kent ze wel, van die jonge surfachtige guys. Ze zien er goed uitgebalanceerd uit met een mooi bruin kleurtje. Dat laten ze ook wel zien…..Bij zo’n stel zit dan ook altijd wel een soort van catweazle, in dit geval de chauffeur Peter. Ze ontvangen ons hartelijk en nadat er wat papieren zijn getekend rijden we een klein halfuurtje met de bus richting het beginpunt van de rafttour. We krijgen een korte instructie en moeten ons omkleden in de bus (we hebben onze zwemkleding al aan…). Een wetsuit, schoenen en een soort van regenjack. Ik zie er wel een beetje tegenop. Toen we vanmorgen een rondje door het plaatsje liepen voelde het best koud aan. Het was rond de 4 graden en er stond een redelijk windje. Het water is ook rond de 4 graden…..brrrrr. We gaan samen met een Canadees gezin, moeder, vader, dochter met vriend en een jongeman in een boot. Onze begeleider is Spencer. Een super aardige jongeman die het hele gebeuren goed onder de knie heeft. We gaan de Athabaska rivier voor een kilometer of 15 afvaren. Het begint gelijk goed met flinke golven en met een hoop water over ons allen heen. Spencer geeft ons de commando’s wanneer we moeten peddelen en wanneer niet. Het kan hem niet ruig genoeg gaan en dar doet ie zijn best voor! We lijken volleerd rafters, want we gaan als een speer. Onderweg als we in wat rustiger vaarwater varen, vraagt Spencer iedereen de hemd van het lijf. Leuk om zo ook van de anderen te horen wat ze al gezien hebben en waar ze zoal mee bezig zijn in het dagelijks leven. Spencer vertelt verder wat informatie over de omgeving. Zo af en toe komt zelfs het zonnetje even kijken! Na 1,5 uur belanden we bij het eindpunt en hebben we een superleuke ervaring meegemaakt. Ik heb het heel de vaart geen moment koud gehad. Het was in één woord geweldig!

Na afloop lunchen we op onze hotelkamer en eten we de vers gebakken broodjes die we vanmorgen bij een bakery hebben gekocht.

De middag (het is al 14:00 uur) vullen we in met wat trails in de buurt. Eerst rijden we naar Pyramid Lake. Een groot meer wat vernoemd is naar de nabij gelegen mountain. We zitten redelijk hoog, er staat hier dan ook een koud windje. De trail is gelukkig maar kort, we zitten al snel weer in de auto.

Dean van de B&B van een paar dagen geleden, adviseerde ons toen om ook een trail bij de Vally of the Five Lakes te doen. Deze is ook dichtbij, dus gaan we die ook nog lopen. En het is zeker de moeite waard! Voordat we bij de meren komen, moeten we onze benen en conditie weer flink aanspreken. De paden stijgen en dalen goed, we zijn er al aardig aan gewend. Het uiteindelijke resultaat mag er weer zijn. Vijf meren, de een wat groter dan de andere, die zo mooi liggen in deze natuur. Vooral als de wind geen parten speelt en het water als een spiegel is, ziet het er zo prachtig uit! De kleuren van azuurblauw naar groenachtig, met donkere en lichtere stukken. Adembenemend!

Al met al zijn we er een goede twee uur mee bezig en rond 17:15 uur rijden we terug naar ons hotel. We frissen ons op om wat te gaan eten. Het wordt de Italiaan, hier een paar deuren verder. De pizza’s smaken ons goed!

Weer een super gave dag achter de rug, weliswaar met wildlife dat niet verder komt dan een eekhoorntje….maar iets beter weer en een geweldige ervaring!

So long folks!